پردیس ثابتی، دختر این مقام در حکومت پهلوی، روز گذشته عکسی از خود و پدر ۸۶ سالهاش در تجمع اپوزیسیون در ایالات متحده منتشر کرد. پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ عکسهای انگشت شماری از پرویز ثابتی منتشر شده بود.
انتشار این عکس واکنشهای مختلفی را در شبکههای اجتماعی در پی داشت و گروهی به حمایت از ثابتی پرداختند و گروهی دیگر به اقدامات ساواک در زمان قدرت اشاره کردند.ندا سانیج، خبرنگار آزاد در توییتی نوشت: «فردای خوب ایران روزی است که همه مسئولان متهم به ظلم علیه مردم از حاکمان فعلی تا میرحسین موسوی و پرویز ثابتی در دادگاه عادلانه پاسخگوی اتهامها باشند. ولو هیات منصفه بهخاطر جبران گذشته، عفوشان کند.»فرانک جواهری، خبرنگار شبکه شرق نیز با انتشار بخشی از خاطرات کریم سنجابی، وزیر فرهنگ دولت محل مصدق و وزیر خارجه ایران در دولت مهدی بازرگان به نقل از او نوشت: «در اوایل کار سعی میشد افسرانی که نسبتاً خوشنام باشند انتخاب بکنند. ولی در زمان قدرت ساواک، یعنی در دوره نصیری و بهخصوص آن عامل فعال و معروفش پرویز ثابتی آنها رعایت هیچ اصولی نمیکردند و هر آدم ماجراجو و مفسد و دورو و دروغگویی که ممکن بود پیدا بکنند در آن دستگاه وارد میکردند و افراد را از دانشجو گرفته تا کارگر کارخانه و کارمند اداره و روحانی و بازاری و افرادی که کم و بیش در سیاست وارد بودند تحت نظر میگرفتند. در این دوران بود که دست به کشتار و تصفیه زدند و عدهی کثیری از افراد را بهطور آشکار در نتیجهی آن محاکمات کذایی یا بهطور مخفی بدون رسیدگی و بدون هیچ گونه محاکمهای به قتل رساندند.»
مهدیه گلرو، فعال دانشجویی که مدتی را در زندان گذراند نیز در توییتی نوشت: «از پرویز ثابتی رو نمایی شد! شاید۴۰سال دیگر هم صلواتی در تجمعی برای آزادی شرکت کند. گویی مشکل باجنابت نیست، با جنایتکار است. جنایتکار کراواتی باشد مشکلی نیست، مساله عمامه و جای مهر است. شکنجه جنایت است، فرقی ندارد ثابتی یا خلخالی یا لاجوردی کدام این جنایت را کردند.»فاطمه شمس، کنشگر اجتماعی در توییتی نوشت: «کاش در «منشور همبستگی برای ایران» توضیح دهند «عدالت انتقالی» که از آن سخن گفتند شامل حال شکنجهگران رژیم پهلوی امثال پرویز ثابتی که در دادگاهی عادلانه محاکمه نشدهاند هم میشود یا فقط جنایتکاران ۴۴ سال گذشته را در بر میگیرد. و اگر نمیشود این مرزبندی تاریخی/زمانی با جنایت و جنایتکار دقیقاً با کدام تعریف از عدالت جور در میآید.»
اشاره خانم شمس به خبر انتشار منشوری است که چند روز پیش در نشست مشترک ۸ چهره مخالف جمهوری اسلامی مطر شد و قرار است طبق اعلام این افراد متنی مشترک با عنوان «منشور همبستگی و سازماندهی برای ایران» با تاکید بر اصول مشترک بر مبنای حقوق بشر و برابری انسانها تا پایان ماه میلادی جاری منتشر شود.
پرویز ثابتی کیست؟
پرویز ثابتی در سال ۱۳۱۵ در سمنان به دنیا آمد و در سال ۱۳۳۷ از دانشکده حقوق دانشگاه تهران فارغالتحصیل شد. او بلافاصله همکاری با ساواک، سازمان امنیت و اطلاعات ایران را آغاز کرد و تا آبان ۵۷ و روزهای منتهی به سقوط حکومت پهلوی در ساواک حضور داشت. او در چهار دوره ساواک تحت ریاست تیمور بختیار، حسن پاکروان، نعمتالله نصیری و ناصر مقدم در این سازمان حضور داشت و فرد دوم بود.
وی در بخشی از یادداشت خود بر کتاب «در دامگه حادثه» نوشت: «پس از سه ماه از آغاز خدمتم در ساواک، به علت گزارشهای تحلیلیام راجع به مسائل سیاسی جاری کشور به ریاست بخش بررسیهای سیاسی در امور امنیت داخلی منصوب شدم. از همان ابتدا خواستم به ردههای بالاتر در ساواک و شخص پادشاه توجه دهم که تامین امنیت کشور تنها از طریق سرکوب و مبارزه با سازمانها و گروههای مخالف و برانداز امکانپذیر نیست. در طول دوران خدمتم در ساواک از هر فرصتی برای مبارزه با عوامل فساد استفاده کرده و گزارشهای مستند ارائه دادم و چندین بار برای تهیه این گزارشها مورد مواخذه و بازخواست قرار گرفتم. تا آنجا که در سال ۱۳۵۰ اسدالله علم وزیر دربار و سپهبد ایادی و امیرهوشنگ دولو از نزدیکان شاه به علت اتهاماتی که به آنان وارد میکردم علیه من به شاه شکایت بردند و من از طرف شاه تهدید به محاکمه نظامی شدم.»
پرویز ثابتی در سال ۱۳۹۰ گفتوگویی با صدای آمریکا داشت و مدعی شد که مخالف شکنجه است: «بنده همیشه به سهم خودم با شکنجه که یک چیز غیرقانونی بود مخالفت کردهام و چون حقوق خوانده بودم به سهم خودم همیشه با هر چیزی که منجر به شکنجه شود مخالفت کردهام .»
این در حالی است که بسیاری از فعالان سیاسی پیش از انقلاب به نقش ثابتی در شکنجههای دوران ساواک اشاره دارند.